انواع فضای سبز
انواع فضای سبز:
انواع فضای سبز از دیدگاه اکولوژیکی اینگونه طبقه بندی می شود :
فضاهای سبز را به دو دسته ی "فضاهای سبز شهری" و "فضاهای سبز غیر شهری" تقسیم می کنیم.
فضای سبز شهری
منظور از فضاهای سبز شهری، نوعی از سطوح کاربری زمین شهری با پوشش های گیاهی انسان ساخت است که هم واجد "بازدهی اجتماعی" و هم واجد "بازدهی اکولوژیکی" هستند.تمایز "فضای سبز" و " سطوح سبز" از نظر اکولوژیکی، از این نظر اهمیت دارد که سطوح سبز (به عنوان مثال یک پارک تزیینی) نمی تواند عمل غبارگیری را مانند فضای سبز شبه جنگلی انجام دهد و یا در کاهش آلودگی صوتی نقش موثری داشته باشد و یا به نحو مطلوبی موجبات کاهش دما گردد.افزون بر آن فضاهای سبز شهری، به سه دسته زیر نیز تقسیم می شوند:
1- فضاهای سبز عمومی ۲- فضاهای سبز نیمه عمومی 3- فضاهای سبز خیابانی
1- فضاهای سبز عمومی: فضاهای سبز شهری هستند که واجد بازدهی اجتماعی می باشند. این فضاها برای عموم مردم در گذران اوقات فراغت، تفریح و مصاحبت با دوستان و گردهمایی های اجتماعی و فرهنگی استفاده می گردد. فضاهای یاد شده اساساً برای این منظور طراحی یا تجهیز شده اند. وجود نیمکت، روشنایی، آبخوری، دستشویی، کف سازی معابر و دسترسی از مولفه های فضای سبز اجتماعی (عمومی) به شمار می روند. از این فضاهای سبز، معمولاً به عنوان "پارک" نام برده می شود. در واقع فضاهای سبز اجتماعی شامل همه ی فضاهای سبز عمومی مجهز به خدمات و تسهیلات می شود.
۲- فضاهای سبز نیمه عمومی: فضاهای سبزی که بازدهی اکولوژیکی دارند، لیکن استفاده کنندگان آن ها، نسبت به فضاهای سبز عمومی محدودتر هستند، بنابراین، واجد بازدهی تام اجتماعی نیستند. محوطه های باز بیمارستان ها، پادگان ها و ادارات دولتی و... در این دسته قرار می گیرند.
3- فضاهای سبز خیابانی: نوعی از فضاهای سبز شهری هستند که به طور معمول درختکاری حاشیه ی باریکی از حد فاصل مسیرهای پیاده رو و سواره رو را تشکیل می دهند ویا به صورت متمرکز در فضاهای نسبتا کوچک میدان ها و یا در زمین های پیرامون بزرگ راه ها و خیابان ها شکل گرفته اند .
۱- فضاهای سبز تفریحی
۲- باغ
۳- چمن کاری
۴- فضای سبز معابر
۵- فضای سبز میادین
۶- فضای سبز رفوژها
انواع فضای سبز از دیدگاه اکولوژیکی اینگونه طبقه بندی می شود :
فضاهای سبز را به دو دسته ی "فضاهای سبز شهری" و "فضاهای سبز غیر شهری" تقسیم می کنیم.
فضای سبز شهری
منظور از فضاهای سبز شهری، نوعی از سطوح کاربری زمین شهری با پوشش های گیاهی انسان ساخت است که هم واجد "بازدهی اجتماعی" و هم واجد "بازدهی اکولوژیکی" هستند.تمایز "فضای سبز" و " سطوح سبز" از نظر اکولوژیکی، از این نظر اهمیت دارد که سطوح سبز (به عنوان مثال یک پارک تزیینی) نمی تواند عمل غبارگیری را مانند فضای سبز شبه جنگلی انجام دهد و یا در کاهش آلودگی صوتی نقش موثری داشته باشد و یا به نحو مطلوبی موجبات کاهش دما گردد.افزون بر آن فضاهای سبز شهری، به سه دسته زیر نیز تقسیم می شوند:
1- فضاهای سبز عمومی ۲- فضاهای سبز نیمه عمومی 3- فضاهای سبز خیابانی
1- فضاهای سبز عمومی: فضاهای سبز شهری هستند که واجد بازدهی اجتماعی می باشند. این فضاها برای عموم مردم در گذران اوقات فراغت، تفریح و مصاحبت با دوستان و گردهمایی های اجتماعی و فرهنگی استفاده می گردد. فضاهای یاد شده اساساً برای این منظور طراحی یا تجهیز شده اند. وجود نیمکت، روشنایی، آبخوری، دستشویی، کف سازی معابر و دسترسی از مولفه های فضای سبز اجتماعی (عمومی) به شمار می روند. از این فضاهای سبز، معمولاً به عنوان "پارک" نام برده می شود. در واقع فضاهای سبز اجتماعی شامل همه ی فضاهای سبز عمومی مجهز به خدمات و تسهیلات می شود.
۲- فضاهای سبز نیمه عمومی: فضاهای سبزی که بازدهی اکولوژیکی دارند، لیکن استفاده کنندگان آن ها، نسبت به فضاهای سبز عمومی محدودتر هستند، بنابراین، واجد بازدهی تام اجتماعی نیستند. محوطه های باز بیمارستان ها، پادگان ها و ادارات دولتی و... در این دسته قرار می گیرند.
3- فضاهای سبز خیابانی: نوعی از فضاهای سبز شهری هستند که به طور معمول درختکاری حاشیه ی باریکی از حد فاصل مسیرهای پیاده رو و سواره رو را تشکیل می دهند ویا به صورت متمرکز در فضاهای نسبتا کوچک میدان ها و یا در زمین های پیرامون بزرگ راه ها و خیابان ها شکل گرفته اند .
۱- فضاهای سبز تفریحی
۲- باغ
۳- چمن کاری
۴- فضای سبز معابر
۵- فضای سبز میادین
۶- فضای سبز رفوژها
+ نوشته شده در شنبه ۱۱ دی ۱۳۸۹ ساعت 12:29 PM توسط فاطمه میرزا علی محمدی
|
به نام خالق زیبایی ها